Taptoe tijdens militaire herdenkingen en begrafenissen
Dodenherdenking
Het kenmerkende trompetsignaal van de taptoe weerklonk eeuwenlang elke avond als afsluiting van de dag in de vestingen van Brielle en Hellevoetsluis. In de zeventiende eeuw namen Engelse soldaten die in de Republiek hadden gediend het gebruik mee naar Engeland, waar het zich ontwikkelde tot de ‘Last Post’.
De Taptoe wordt tegenwoordig vooral gespeeld tijdens militaire herdenkingen en begrafenissen. En natuurlijk voorafgaand aan de twee minuten stilte tijdens de Dodenherdenking.
De oorsprong van deze traditie wortelt in Engeland, waar de ‘Groote Stilte’ op 11 november 1919 werd geïntroduceerd voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. In de loop der jaren namen andere landen dit gebruik over om de slachtoffers te herdenken.
Nederland poogde het plechtige moment van stilte eveneens te introduceren: op 1 april 1922 tijdens de grootse herdenking van de inval van de Watergeuzen in Brielle. Zo zou men symbolisch stilstaan bij de bevrijding van de Spaanse onderdrukking in 1572. De communistische krant De Tribune deed verslag van de mislukking. Op het moment dat de Koninklijke familie op de Markt arriveerde drong het publiek naar voren en brak er een hels kabaal los. ‘De twee minuten stilte waren onder die omstandigheden natuurlijk tot mislukking gedoemd.’
Uiteindelijk kregen de twee minuten stilte een plek in de Dodenherdenking. Op de eerste herdenking in 1946 vond dit om elf uur ’s ochtends plaats, daarna werd het moment verplaatst naar acht uur ’s avonds – vlak voor zonsondergang.
